Ik loop al heel lang met dit idee in mijn hoofd rond.
Want door het webloggen merk ik dat schrijven iets is waar mijn hart ligt (dat wist ik natuurlijk stiekem al veel langer van mezelf...ben dat alleen in de loop der jaren kwijt geraakt)
Waar ik volledig in op kan gaan.
Maar ik merk ook dat webloggen me veel makkelijker afgaat dan het schrijven van een prive dagboek...terwijl DAT juist is wat ik graag zou willen gaan doen.
Ik juist graag een prive boek wil bij gaan houden.
Zodat ik in het vernieuwde leven dat ik voor ogen heb...juist wil proberen om meer in/tot mezelf te komen.
Ik rust en liefde in mezelf wil leren herkennen en daardoor misschien ook behoefte krijg aan herinneringen aan belangrijke momenten te bewaren.
Nou is er een passie die ik heb die ik graag met het dagboek schrijven zou willen combineren...omdat het eigenlijk een hele mooie aanvulling zou kunnen zijn.
Het juist een mogelijkheid geeft die dingen vast te leggen waar je verder geen tastbare bewijzen van hebt....Een glimlach....een fijne dag samen met mannetje.....een goed gesprek met vrienden....een gekke bui van de hond waar ik me dubbel van het lachen heb gevoeld.
precies zoals ik in Amerika alles wilde vasthouden...alle mooie dingen die we zagen en deden...wilde vastleggen zodat ik er later aan terug kan denken.
Foto's dus....Mijn foto toestel dat al veel te lang stil is blijven staan....nu al bijna een jaar werkeloos ligt te zijn.
Omdat ik door een depressie eigenlijk zelfs daar geen zin meer in had.
Zag ik het nut van de mijn dagen vastleggen ook niet meer in.
Zonde want ik had me vorig jaar op mijn 30ste verjaardag nog zo voorgenomen te gaan genieten van het leven.
Me voorgenomen juist iedere dag tenminste 1 herinnering vast te leggen...zodat ik nu zou kunnen zien hoe mooi en fijn het leven is.
Mezelf laten zien.....mijn leven te leven zoals ik dat wil.
Nu ik dat beetje lust in mijn leven terug gevonden heb....kan ik het toch alsnog proberen te doen....besef ik me nu!
Ben ik de laatste dagen (mede geinspireerd door mijn vriendin M haar prachtige scrapwerk...waarvan ik zie dat ze daarvan kan genieten...zoals ik zou willen kunnen genieten van foto's en schrijven)...aan het googlen geslagen over wat er allemaal mogelijk is.
weet ik inmiddels eigenlijk best wel goed hoe ik het zou willen doen...denk ik daarmee te vinden wat ik zoek.
Maar ja...Ik zou natuurlijk geen Marloes heten als mijn perfectionele onzekere kant niet weer roet in het eten probeerde te gooien.
hoor ik steeds naast mijn fantasieen en gedachten een stemmetje zeggen..."dat kan jij niet...daar ben je veel te onhandig/onrustig/niet creatief genoeg voor"..."je wil in een romantische film leven...het echte leven is niet zo dat je daar iedere dag van kan genieten....dat je onder een boom kan zitten dagdromen of een boek lezen" "het is te duur allemaal...daar heb je geen geld voor".
Toch verlang ik daarnaar.
Oei ik kom later op de dag een nieuwe weblog hierover doorschrijven want ik moet weg zie ik op de klok.
Liefs Marloes
Want door het webloggen merk ik dat schrijven iets is waar mijn hart ligt (dat wist ik natuurlijk stiekem al veel langer van mezelf...ben dat alleen in de loop der jaren kwijt geraakt)
Waar ik volledig in op kan gaan.
Maar ik merk ook dat webloggen me veel makkelijker afgaat dan het schrijven van een prive dagboek...terwijl DAT juist is wat ik graag zou willen gaan doen.
Ik juist graag een prive boek wil bij gaan houden.
Zodat ik in het vernieuwde leven dat ik voor ogen heb...juist wil proberen om meer in/tot mezelf te komen.
Ik rust en liefde in mezelf wil leren herkennen en daardoor misschien ook behoefte krijg aan herinneringen aan belangrijke momenten te bewaren.
Nou is er een passie die ik heb die ik graag met het dagboek schrijven zou willen combineren...omdat het eigenlijk een hele mooie aanvulling zou kunnen zijn.
Het juist een mogelijkheid geeft die dingen vast te leggen waar je verder geen tastbare bewijzen van hebt....Een glimlach....een fijne dag samen met mannetje.....een goed gesprek met vrienden....een gekke bui van de hond waar ik me dubbel van het lachen heb gevoeld.
precies zoals ik in Amerika alles wilde vasthouden...alle mooie dingen die we zagen en deden...wilde vastleggen zodat ik er later aan terug kan denken.
Foto's dus....Mijn foto toestel dat al veel te lang stil is blijven staan....nu al bijna een jaar werkeloos ligt te zijn.
Omdat ik door een depressie eigenlijk zelfs daar geen zin meer in had.
Zag ik het nut van de mijn dagen vastleggen ook niet meer in.
Zonde want ik had me vorig jaar op mijn 30ste verjaardag nog zo voorgenomen te gaan genieten van het leven.
Me voorgenomen juist iedere dag tenminste 1 herinnering vast te leggen...zodat ik nu zou kunnen zien hoe mooi en fijn het leven is.
Mezelf laten zien.....mijn leven te leven zoals ik dat wil.
Nu ik dat beetje lust in mijn leven terug gevonden heb....kan ik het toch alsnog proberen te doen....besef ik me nu!
Ben ik de laatste dagen (mede geinspireerd door mijn vriendin M haar prachtige scrapwerk...waarvan ik zie dat ze daarvan kan genieten...zoals ik zou willen kunnen genieten van foto's en schrijven)...aan het googlen geslagen over wat er allemaal mogelijk is.
weet ik inmiddels eigenlijk best wel goed hoe ik het zou willen doen...denk ik daarmee te vinden wat ik zoek.
Maar ja...Ik zou natuurlijk geen Marloes heten als mijn perfectionele onzekere kant niet weer roet in het eten probeerde te gooien.
hoor ik steeds naast mijn fantasieen en gedachten een stemmetje zeggen..."dat kan jij niet...daar ben je veel te onhandig/onrustig/niet creatief genoeg voor"..."je wil in een romantische film leven...het echte leven is niet zo dat je daar iedere dag van kan genieten....dat je onder een boom kan zitten dagdromen of een boek lezen" "het is te duur allemaal...daar heb je geen geld voor".
Toch verlang ik daarnaar.
Oei ik kom later op de dag een nieuwe weblog hierover doorschrijven want ik moet weg zie ik op de klok.
Liefs Marloes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten